Zéker, dat is een vaak gebruikt en overtuigend woord, dat we graag gebruiken met de klemtoon op de eerste lettergreep....hoor je het al?
Maar wanneer je het voorvoegsel "on" ervoor plakt dan is het een lastig begrip. Niemand wil onzeker zijn en erover praten al helemaal niet.
Hoe werkt onzekerheid bij mij toen ik plotseling een hersenbloeding kreeg in de tuin? Onzekerheid kwam samen met mijn hersenbloeding overduidelijk binnen en bleef stevig aanwezig: overleef ik deze onverwachte, stiekeme aanval op mijn prachtige hersenen? Nou dat is gelukt. De eerste dagen die zijn voor rekening van je dierbaren. Maar daarna volgen er ook nog vele dagen en jaren, vol van die onzekerheid.
Onzekerheid over taalgebruik begon voor mij de eerste weken in het ziekenhuis. Voor mij waren het vreemde voorvallen. Ik vroeg aan de verpleegkundige of de gordijnen 's avonds open mochten blijven (fijn om sterren te kijken), vervolgens werden de gordijnen resoluut dicht gedaan.
En als ik vroeg of de deur alsjeblieft dicht kon worden gelaten, dan deed de verpleegkundige de deur wijd open. Ik kreeg koffie terwijl ik zei: “nee, dank je”.
Het bleek dat ik tegenstellingen precies andersom zei dan ik bedoelde en erger, ik hoorde dat niet. Ik dacht werkelijk de goede woorden te gebruiken. Dat heeft een poosje geduurd, voordat het helder werd. Onzekerheid was er dus ook bij het praten: zeg ik het wel goed, begrijpen ze mij wel.
Nog een voorbeeld. Natuurlijk wilde ik buiten mobiel zijn. Duidelijk was het dat ik op een andere manier mobiel moest worden.
Na een lang traject, kwam de aankoppelbike voor een rolstoel, de Alber e-pilot p15 (elektrisch) om buiten te gebruiken. Ook zag deze bike er met een strakke en sportieve vormgeving goed uit, wat mooi was meegenomen.
In het begin was ik onzeker, wanneer ik met de aankoppelbike de weg op en het bos in ging. Ik was namelijk een totaal andere verkeersdeelnemer geworden. Verder zijn er buiten veel geluiden en bewegingen, ook met die prikkels moest ik mee omgaan. Ook de reacties van de mede verkeersdeelnemers zijn anders, meestal positief! Uiteindelijk heb ik deels mijn mobiliteit en mijn nieuwe plek in het verkeer herwonnen. Mijn mobiele telefoon gaat nog steeds mee, ik voel me helaas toch nog kwetsbaar.
Dit voorjaar hebben wij onze
agapanthus gesplitst.
Onzeker of deze 2
gescheurde agapanthussen
gaan bloeien als afgelopen jaren,
zoals je ziet op de andere foto's,
ik ben er positief over.
En zo ga ik in dit tweede leven zoveel situaties weer opnieuw aan. Bij mij is daar regelmatig onzekerheid bij aanwezig, en soms voel ik uiteindelijk een overwinningsgevoel.
De hordes, zoals ik een paar voorbeelden heb beschreven, die ik moet nemen met mijn hersenletsel, vormen en polijsten mij opnieuw.
Gevoelens naast onzekerheid, zijn bewustwording, verdriet, soms eenzaamheid en toch is er een drang om dit leven in te richten en soms dit leven te omhelzen. Het is identiteitsvorming waar ik aan werk en dat is een zware opgave.
Logisch toch dat deze wisseling van gevoelens onvermijdelijk zijn, zoals ik beschreef. Stel dat je in een andere wereld zou stappen, zonder voorbereiding en acuut, waarbij erg veel, veel (zichtbare en onzichtbare) vaardigheden er niet meer zijn.
Wie zou dan niet onzeker zijn?
Reactie schrijven
Dianne (donderdag, 23 mei 2024 16:29)
Je hebt de gave je ervaringen en gevoelens te verwoorden, ook nu is dat weer heel mooi gelukt!
�
Jorrit (donderdag, 23 mei 2024 16:30)
Mooi beschreven weer Madelon! En ook herkenbaar natuurlijk.
Ik vind eerlijk gezegd dat je naast al deze onzekerheid ook enorm trots mag zijn op wat je hebt gedaan de afgelopen jaren. En op het feit dat je maar doorgaat, en niet op de bank bent beland.
XJorrit
Tracy (donderdag, 23 mei 2024 16:33)
Wow wat ben je goed in het uitleggen, Madelon. Ja ik kan je goed volgen. En ik wil dit zeggen: Je bent super zelfverzekerd erin. Chapeau!!
Dankjewel voor je bijzonder verhaal weer. Liefs van mij
Moniek (donderdag, 23 mei 2024 16:36)
Lieve Madelon, mooi geschreven! Onzekerheid is bij iedereen aanwezig, maar als je wereld totaal verandert, dan is het logisch dat die onzekerheid de boventoon gaat voeren. Wat ik zo knap vind aan jou, is dat je elke onzekerheid weer bevecht en nieuwe manieren vindt om het leven voor jou weer een stukje zekerheid te geven!
Nettie (donderdag, 23 mei 2024 17:22)
Wat kun je het toch goed uitleggen Madelon.zoals je vertelt van de tegengestelde boodschappen die je uitspreekt bij de verpleegkundigen. Dat is zo verwarrend. Onzekerheid, we weten allemaal wat het is .maar door jou beschreven komt het heftig binnen. Dapper hoe jij er mee omgaat!
Marco Derksen (donderdag, 23 mei 2024 18:06)
En weer lees is met veel aandacht en bewondering je blog. Afgelopen dagen was ik, zoals je weet, ook erg onzeker. Ga ik de zee op? Of toch niet? Een droom achterna? Of doe ik dan onverantwoorde dingen? Als ik daar al mee worstel, bedenk ik me nu, hoe moet dat voor jouw dan wel niet zijn wanneer je zelfs al onzeker kunt zijn over het goed werken van je brein?! Ga door met je blog, het wordt nog eens een boek dat gelezen gaat worden! Dikke knuffel!
Karin (donderdag, 23 mei 2024 20:36)
Mooi, Madelon, hoe jij, met al je onzekerheden toch zo treffend en zeker kunt schrijven, zelfs als het over onzekerheid gaat. Ga alsjeblieft door met je blogs, ze zijn heel waardevol het geven een prachtig kijkje in jouw nieuwe leven. Liefs !!
Pappa (zondag, 26 mei 2024 20:10)
Lieve Madelon, dank voor je openhartigheid naar de buitenwereld. Jij hebt balans gevonden tussen zekerheid en onzekerheid. Dat is voor ons allen een wankel evenwicht. Het zoeken naar evenwicht vraagt van iedereen veel strijd. Jouw strijd vraagt om veel inzet en doorzetting. Je bent er in geslaagd om dat evenwicht te bereiken en daar mag je trots op zijn. Dat komt aan ons allen ten goede. Veel lirfs van je vader
Pâquerette (maandag, 27 mei 2024 07:42)
Jouw teksten lezen als een meditatie. Zo realiseer ik mij met jou dat onzekerheid en ons verhouden naar wat er is er altijd zal zijn. De wijze waarop je ermee omgaat doet er toe. Ik bewonder jou hierover. Fijn dat je ons meeneemt wat echt belangrijk is. Liefs